پرده پوشی خدا

عَنْ مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام  یَقُولُ‏ :

إِذَا تَابَ الْعَبْدُ تَوْبَةً نَصُوحاً أَحَبَّهُ اللَّهُ فَسَتَرَ عَلَیْهِ فَقُلْتُ وَ کَیْفَ یَسْتُرُ عَلَیْهِ قَالَ یُنْسِی مَلَکَیْهِ مَا کَانَا یَکْتُبَانِ عَلَیْهِ وَ یُوحِی اللَّهُ إِلَى جَوَارِحِهِ وَ إِلَى بِقَاعِ الْأَرْضِ أَنِ اکْتُمِی عَلَیْهِ ذُنُوبَهُ فَیَلْقَى اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حِینَ یَلْقَاهُ وَ لَیْسَ شَیْ‏ءٌ یَشْهَدُ عَلَیْهِ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الذُّنُوبِ‏

معاویة بن وهب می گوید شنیدم امام صادق علیه السلام می فرمود هرگاه بنده خدا خالصانه توبه کند، خداوند او را دوست بدارد و گذشته اش را بپوشاند. من گفتم : چگونه از او پرده پوشى کند؟ فرمود : هر چه از گناهان که دو فرشته موکّل او برایش نوشته‏ اند از یادشان ببرد و به اعضاى بدنش و جاهایی از زمین (که در آنجا گناه کرده) وحى کند که گناهان او را مخفی کنند؛ پس خداوند عزوجل را ملاقات می کند در حالیکه چیزی نیست علیه او بر گناهانش شهادت دهد.

الکافی (ط - الإسلامیة)  ج‏2  ص436