علاقه شیعیان به یکدیگر

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام :‏ شِیعَتُنَا الْمُتَبَاذِلُونَ فِی وَلَایَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِی مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ فِی إِحْیَاءِ أَمْرِنَا الَّذِینَ إِنْ غَضِبُوا لَمْ یَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ یُسْرِفُوا بَرَکَةٌ عَلَى مَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا

شیعیان ما کسانی هستند که در راه دوستی ما به یکدیگر بخشش می کنند بخاطر علاقه به ما، یکدیگر را دوست دارند و برای زنده نگه داشتن راه ما، به دیدار یکدیگر می روند. کسانی که اگر خشمناک شوند ظلم نمی کنند و اگر راضی شوند اسراف نمی کنند، برای همسایگان مایه برکت و برای معاشرین بی آزار و اذیت اند.

                                                                        الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏2 ؛ ص236