عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:
مِنْ أَشَدِّ مَا فَرَضَ اللَّهُ عَلَى خَلْقِهِ ذِکْرُ اللَّهِ کَثِیراً ثُمَّ قَالَ لَا أَعْنِی سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ إِنْ کَانَ مِنْهُ وَ لَکِنْ ذِکْرَ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ فَإِنْ کَانَ طَاعَةً عَمِلَ بِهَا وَ إِنْ کَانَ مَعْصِیَةً تَرَکَهَا
امام صادق علیه السلام فرمود : از سخت ترین چیزهایی که خداوند بر بندگانش فرض کرده ، زیاد بیاد خدا بودن است. سپس فرمود منظورم زیادگفتن سبحان الله و الحمدلله و لااله الا الله و الله اکبر نیست و اگر چه این هم از ذکر کثیر است لکن مرادم به یاد آوردن خداست در جایی که چیزی را حلال یا حرام کرده ؛ اگر کاری امر خداست به آن عمل کند و اگر معصیت خداست آنرا ترک نماید.
الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج2 ؛ ص80
- ۹۲/۱۲/۰۲