وصیت امیرامومنین علیه السلام درباره دعا

از وصیت امیرالمؤمنین به امام حسن علیهماالسلام :

بدان کسی که خزانه‏ هاى دنیا و آخرت بدست اوست به تو اجازه دعا داده و اجابتش را ضمانت کرده، دستور درخواست داده تا عطا کند که او مهربان است. بین تو و خودش مترجمى در میان ننهاده و خودش را از تو محجوب نکرده، ترا بدست میانجى و واسطه‏ اى نسپرده، به هنگام خطا از توبه منعت نکرده و از بازگشت سرزنشت ننمو­ده، در کیفرت تعجیل روا نداشته و آنجا که خود را در معرض رسوائى قرار داده‏ اى رسوایت نکرده، در جرم خرده گیرى ننموده، از رحمت ناامیدت نساخته، در توبه سختگیرى نکرده، ترک گناه را حسنة شمرده، کار بد را یکى و عمل نیک را ده تا بحساب آورده، درِ توبه و از سر گرفتن کار را به رویت گشوده، هر وقت خواهى صدا و مناجاتت را بشنود تا حاجتت را به او برسانى، سرّ ضمیر خود باز گوئى، غم و غصه‏ ات را با او در میان نهى، بر کارها از او مدد خواهى، راز خود را که از مردمان بپوشى به او اظهار کنى، کلید خزانه‏ هایش را در اختیارت نهاده، مصرانه درخواست کن و از تأخیر اجابت ناامیدى به خود راه مده، که بخشش به قدر سؤال است و گاه اجابت به تأخیر افتد تا بیشتر دست به دعا بردارى و عطایت فزونتر گردد و گاه آنچه را خواهى ندهند و بجاى آن چیزى بهتر در دنیا و آخرت دهند و گاه به نفع تو اجابت نکنند که بسا خواسته‏ ات مایه تباهى دین تو است، پس چیزی را بخواه که بدردت بخورد، چیزى که جمالش بماند و وبالش نماند، مال براى تو نماند، تو هم براى مال نمانی، بزودى پایان کار خود را نیک یا بد ببینى، یا این که بخشنده کریم از آن بگذرد.

 وَ اعْلَمْ‏ أَنَّ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ خَزَائِنِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ قَدْ أَذِنَ بِدُعَائِکَ وَ تَکَفَّلَ بِإِجَابَتِکَ وَ أَمَرَکَ أَنْ تَسْأَلَهُ لِیُعْطِیَکَ وَ هُوَ رَحِیمٌ لَمْ یَجْعَلْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ تَرْجُمَاناً وَ لَمْ یَحْجُبْکَ عَنْهُ وَ لَمْ یُلْجِئْکَ إِلَى مَنْ یَشْفَعُ إِلَیْهِ لَکَ وَ لَمْ یَمْنَعْکَ إِنْ أَسَأْتَ التَّوْبَةَ وَ لَمْ یُعَیِّرْکَ بِالْإِنَابَةِ وَ لَمْ یُعَاجِلْکَ بِالنَّقِمَةِ وَ لَمْ یَفْضَحْکَ حَیْثُ تَعَرَّضْتَ لِلْفَضِیحَةِ وَ لَمْ یُنَاقِشْکَ بِالْجَرِیمَةِ وَ لَمْ یُؤْیِسْکَ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ لَمْ یُشَدِّدْ عَلَیْکَ فِی التَّوْبَةِ فَجَعَلَ النُّزُوعَ عَنِ الذَّنْبِ حَسَنَةً وَ حَسَبَ سَیِّئَتَکَ وَاحِدَةً وَ حَسَبَ حَسَنَتَکَ عَشْراً وَ فَتَحَ لَکَ بَابَ الْمَتَابِ وَ الِاسْتِئْنَافِ‏ فَمَتَى شِئْتَ سَمِعَ نِدَاءَکَ وَ نَجْوَاکَ فَأَفْضَیْتَ إِلَیْهِ بِحَاجَتِکَ‏ وَ أَنْبَأْتَهُ عَنْ ذَاتِ نَفْسِکَ وَ شَکَوْتَ إِلَیْهِ‏ هُمُومَکَ وَ اسْتَعَنْتَهُ عَلَى أُمُورِکَ وَ نَاجَیْتَهُ بِمَا تَسْتَخْفِی بِهِ مِنَ الْخَلْقِ مِنْ سِرِّک ثُمَّ جَعَلَ بِیَدِکَ مَفَاتِیحَ خَزَائِنِهِ فَأَلْحِحْ‏ فِی الْمَسْأَلَةِ یَفْتَحْ لَکَ بَابَ الرَّحْمَةِ بِمَا أَذِنَ لَکَ فِیهِ مِنْ مَسْأَلَتِهِ فَمَتَى شِئْتَ اسْتَفْتَحْتَ بِالدُّعَاءِ أَبْوَابَ خَزَائِنِهِ‏ فَأَلْحِحْ وَ لَا یُقَنِّطْکَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنْکَ الْإِجَابَةُ فَإِنَّ الْعَطِیَّةَ عَلَى قَدْرِ الْمَسْأَلَةِ وَ رُبَّمَا أُخِّرَتْ عَنْکَ الْإِجَابَةُ لِیَکُونَ أَطْوَلَ لِلْمَسْأَلَةِ وَ أَجْزَلَ لِلْعَطِیَّةِ وَ رُبَّمَا سَأَلْتَ الشَّیْ‏ءَ فَلَمْ تُؤْتَاهُ وَ أُوتِیتَ خَیْراً مِنْهُ عَاجِلًا وَ آجِلًا أَوْ صُرِفَ عَنْکَ لِمَا هُوَ خَیْرٌ لَکَ فَلَرُبَّ أَمْرٍ قَدْ طَلَبْتَهُ فِیهِ هَلَاکُ دِینِکَ لَوْ أُوتِیتَهُ وَ لْتَکُنْ مَسْأَلَتُکَ فِیمَا یَعْنِیکَ مِمَّا یَبْقَى لَکَ جَمَالُهُ أَوْ یُنْفَى عَنْکَ وَبَالُهُ وَ الْمَالُ لَا یَبْقَى لَکَ وَ لَا تَبْقَى لَهُ فَإِنَّهُ یُوشِکُ أَنْ تَرَى عَاقِبَةَ أَمْرِکَ حَسَناً أَوْ سَیِّئاً أَوْ یَعْفُوَ الْعَفُوُّ الْکَرِیمُ.

 تحف العقول ص75