فرزند آخرت باشید نه فرزند دنیا

امام سجاد زین العابدین علیه السلام :

إِنَّ الدُّنْیَا قَدِ ارْتَحَلَتْ مُدْبِرَةً وَ إِنَّ الْآخِرَةَ قَدْ تَرَحَّلَتْ مُقْبِلَةً وَ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بَنُونَ فَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الْآخِرَةِ وَ لَا تَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا فَکُونُوا مِنَ الزَّاهِدِینَ فِی الدُّنْیَا الرَّاغِبِینَ فِی الْآخِرَةِ لِأَنَّ الزَّاهِدِینَ اتَّخَذُوا أَرْضَ اللَّهِ بِسَاطاً وَ التُّرَابَ فِرَاشاً وَ الْمَدَرَ وِسَاداً وَ الْمَاءَ طِیباً وَ قَرَضُوا الْمَعَاشَ مِنَ الدُّنْیَا تَقْرِیضاً اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَارَعَ إِلَى الْحَسَنَاتِ وَ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِ‏وَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ بَادَرَ بِالتَّوْبَةِ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ رَاجَعَ عَنِ الْمَحَارِمِ وَ مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنْیَا هَانَتْ عَلَیْهِ مَصَائِبُهَا وَ لَمْ یَکْرَهْهَا وَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَعِبَاداً قُلُوبُهُمْ مُعَلَّقَةٌ بِالْآخِرَةِ وَ ثَوَابِهَا وَ هُمْ کَمَنْ رَأَى أَهْلَ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ مُخَلَّدِینَ مُنَّعَمِینَ وَ کَمَنْ رَأَى أَهْلَ النَّارِ فِی النَّارِ مُعَذَّبِینَ فَأُولَئِکَ شُرُورُهُمْ وَ بَوَائِقُهُمْ عَنِ النَّاسِ مَأْمُونَةٌ وَ ذَلِکَ أَنَّ قُلُوبَهُمْ عَنِ النَّاسِ مَشْغُولَةٌ بِخَوْفِ اللَّهِ فَطَرْفُهُمْ عَنِ الْحَرَامِ مَغْضُوضٌ وَ حَوَائِجُهُمْ إِلَى النَّاسِ خَفِیفَةٌ قَبِلُوا الْیَسِیرَ مِنَ اللَّهِ فِی‏ الْمَعَاشِ وَ هُوَ الْقُوتُ فَصَبَرُوا أَیَّاماً قِصَاراً لِطُولِ الْحَسْرَةِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.

دنیا پشت کرده و می گذرد وآخرت رو کرده و فرا می رسد وهریک از این دو فرزندانی دارند؛ پس از فرزندان آخرت باشید و از فرزندان دنیا نباشید. از آنانکه به دنیا بی رغبتند و به آخرت مشتاق.

زیرا آنان که  به دنیا بی رغبتند، زمین را سفره و خاک را رختخواب و کلوخ را بالش و آب را عطر خود ساخته‏ اند و به گذران زندگى از دنیا بسنده کرده اند. بدانید هر که مشتاق بهشت است به سوى خوبى‏ها شتاب گیرد و از شهوتها دست بردارد و هر که از دوزخ ترسد براى توبه کردن از گناهانش به درگاه خدا شتاب نماید و از کارهاى حرام روگرداند.

هر که به دنیا بی رغبت باشد دشواریهاى دنیا بر او آسان گردد و ناخوشایند نباشد. به راستى، خداوند عزّ و جلّ بندگانى دارد که دلهایشان به آخرت و ثواب آن آویخته و آنان مانند کسانى‏ اند که بهشتیان را در بهشت، جاودان و غرق در نعمت دیده‏ اند و دوزخیان را در دوزخ گرفتار عذاب. آنان همان کسانى‏ اند که آسیب‏شان به مردم نمى‏ رسد؛ زیرا دلهایشان آنچنان از خوف الهى لبریز شده که دیگر به فکر  مردم نمى‏ افتند و چشم از حرام پوشیده‏ اند و نیازشان به مردم بسیار ناچیز است. معاش اندک را که همان غذای روزانه باشد از خدا پذیرفته‏ اند و براى رهائى از افسوس دراز روز قیامت بر این چند روز کوتاه صبر کرده‏ اند. 

تحف العقول ؛ ص281