۳۰
آبان
۳۰
آبان
امام سجاد زین العابدین علیه السلام :
إِنَّ الدُّنْیَا قَدِ ارْتَحَلَتْ مُدْبِرَةً وَ إِنَّ الْآخِرَةَ قَدْ تَرَحَّلَتْ مُقْبِلَةً وَ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا بَنُونَ فَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الْآخِرَةِ وَ لَا تَکُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا فَکُونُوا مِنَ الزَّاهِدِینَ فِی الدُّنْیَا الرَّاغِبِینَ فِی الْآخِرَةِ لِأَنَّ الزَّاهِدِینَ اتَّخَذُوا أَرْضَ اللَّهِ بِسَاطاً وَ التُّرَابَ فِرَاشاً وَ الْمَدَرَ وِسَاداً وَ الْمَاءَ طِیباً وَ قَرَضُوا الْمَعَاشَ مِنَ الدُّنْیَا تَقْرِیضاً اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنِ اشْتَاقَ إِلَى الْجَنَّةِ سَارَعَ إِلَى الْحَسَنَاتِ وَ سَلَا عَنِ الشَّهَوَاتِوَ مَنْ أَشْفَقَ مِنَ النَّارِ بَادَرَ بِالتَّوْبَةِ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِهِ وَ رَاجَعَ عَنِ الْمَحَارِمِ وَ مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنْیَا هَانَتْ عَلَیْهِ مَصَائِبُهَا وَ لَمْ یَکْرَهْهَا وَ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَعِبَاداً قُلُوبُهُمْ مُعَلَّقَةٌ بِالْآخِرَةِ وَ ثَوَابِهَا وَ هُمْ کَمَنْ رَأَى أَهْلَ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ مُخَلَّدِینَ مُنَّعَمِینَ وَ کَمَنْ رَأَى أَهْلَ النَّارِ فِی النَّارِ مُعَذَّبِینَ فَأُولَئِکَ شُرُورُهُمْ وَ بَوَائِقُهُمْ عَنِ النَّاسِ مَأْمُونَةٌ وَ ذَلِکَ أَنَّ قُلُوبَهُمْ عَنِ النَّاسِ مَشْغُولَةٌ بِخَوْفِ اللَّهِ فَطَرْفُهُمْ عَنِ الْحَرَامِ مَغْضُوضٌ وَ حَوَائِجُهُمْ إِلَى النَّاسِ خَفِیفَةٌ قَبِلُوا الْیَسِیرَ مِنَ اللَّهِ فِی الْمَعَاشِ وَ هُوَ الْقُوتُ فَصَبَرُوا أَیَّاماً قِصَاراً لِطُولِ الْحَسْرَةِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.
دنیا پشت کرده و می گذرد وآخرت رو کرده و فرا می رسد وهریک از این دو فرزندانی دارند؛ پس از فرزندان آخرت باشید و از فرزندان دنیا نباشید. از آنانکه به دنیا بی رغبتند و به آخرت مشتاق.
زیرا آنان که به دنیا بی رغبتند، زمین را سفره و خاک را رختخواب و کلوخ را بالش و آب را عطر خود ساخته اند و به گذران زندگى از دنیا بسنده کرده اند. بدانید هر که مشتاق بهشت است به سوى خوبىها شتاب گیرد و از شهوتها دست بردارد و هر که از دوزخ ترسد براى توبه کردن از گناهانش به درگاه خدا شتاب نماید و از کارهاى حرام روگرداند.
هر که به دنیا بی رغبت باشد دشواریهاى دنیا بر او آسان گردد و ناخوشایند نباشد. به راستى، خداوند عزّ و جلّ بندگانى دارد که دلهایشان به آخرت و ثواب آن آویخته و آنان مانند کسانى اند که بهشتیان را در بهشت، جاودان و غرق در نعمت دیده اند و دوزخیان را در دوزخ گرفتار عذاب. آنان همان کسانى اند که آسیبشان به مردم نمى رسد؛ زیرا دلهایشان آنچنان از خوف الهى لبریز شده که دیگر به فکر مردم نمى افتند و چشم از حرام پوشیده اند و نیازشان به مردم بسیار ناچیز است. معاش اندک را که همان غذای روزانه باشد از خدا پذیرفته اند و براى رهائى از افسوس دراز روز قیامت بر این چند روز کوتاه صبر کرده اند.
تحف العقول ؛ ص281
۲۳
آبان
حضرت سید الشهدا امام حسین علیه السلام :
اعْتَبِرُوا أَیُّهَا النَّاسُ بِمَا وَعَظَ اللَّهُ بِهِ أَوْلِیَاءَهُ مِنْ
سُوءِ ثَنَائِهِ عَلَى الْأَحْبَارِ إِذْ یَقُولُ
لَوْ لا یَنْهاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَ قَالَ لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی
إِسْرائِیلَ إِلَى قَوْلِهِ
لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ وَ إِنَّمَا عَابَ اللَّهُ ذَلِکَ عَلَیْهِمْ لِأَنَّهُمْ کَانُوا یَرَوْنَ مِنَ
الظَّلَمَةِ الَّذِینَ بَیْنَ أَظْهُرِهِمُ الْمُنْکَرَ وَ الْفَسَادَ فَلَا
یَنْهَوْنَهُمْ عَنْ ذَلِکَ رَغْبَةً فِیمَا کَانُوا یَنَالُونَ مِنْهُمْ وَ
رَهْبَةً مِمَّا یَحْذَرُونَ وَ اللَّهُ یَقُولُ-
فَلا تَخْشَوُا النَّاسَ وَ اخْشَوْنِ
وَ قَالَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ
أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَبَدَأَ اللَّهُ بِالْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیِ عَنِ الْمُنْکَرِ
فَرِیضَةً مِنْهُ لِعِلْمِهِ بِأَنَّهَا إِذَا أُدِّیَتْ وَ أُقِیمَتِ
اسْتَقَامَتِ الْفَرَائِضُ کُلُّهَا هَیِّنُهَا وَ صَعْبُهَا
اى مردم از پند و اندرزى که خداوند دوستان خود را فرموده وعلمای یهود را سرزنش کرده؛ عبرت گیرید، آنجا که فرماید:
لَوْ لا یَنْهاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ، ( چرا مربّیان خداپرست و دانشمندان، آنان را از گفتار گناه آلودشان باز نمى دارند؟- مائده:63)، و [در آیه اى دیگر] فرماید: لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی إِسْرائِیلَ- إلى قوله: لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ (کسانى از فرزندان اسرائیل (یعقوب) که کافر شدند لعنت شدند . . . آرى، بد بوده است آنچه را که انجام مى دادند.مائده: 78)، و تنها دلیل انتقاد و بدگوئى خداوند از ایشان این بود که آن افراد با اینکه اعمال منکر و ناپسند ستمکاران را مشاهده مى کردند، ولى به جهت بهره اى که از آنان مى بردند و هراسى که از آن بر حذر بودند، در منع و بازداشتن ایشان هیچ قدمى بر نمى داشتند. در حالى که خداوند مىفرماید: فَلا تَخْشَوُا النَّاسَ وَ اخْشَوْنِ یعنى:(شما از مردم مترسید، و از من بترسید -مائده: 44) و نیز فرماید: الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ ( و مردان و زنان مؤمن دوستان و یاوران یک دیگرند، به کار نیک و پسندیده فرمان مى دهند، و از کار زشت و ناپسند باز مى دارند - توبه: 71)، بنا بر این خداوند به «امر به معروف» و «نهى از منکر» را بعنوان فریضه اى از جانب خودواجب فرمود، چون می دانست که اگر این دو انجام شود ، تمامى واجبات چه آسان و چه مشکلش برپا مى گردد.
تحف العقول ص237
۲۲
آبان
از سخنان امام حسین علیه السلام در کربلا :
فَلَا تَغُرَّنَّکُمْ هَذِهِ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا تَقْطَعُ رَجَاءَ مَنْ
رَکِنَ إِلَیْهَا وَ تُخَیِّبُ طَمَعَ مَنْ طَمِعَ فِیهَا
این دنیا شما را نفریبد که آن امید هرکس را
که به آن میل کند قطع کند و طمع هر که را
که درآن طمع کند، ناکام کند.
مقتل خوارزمی
۲۲
آبان
۲۲
آبان
امام حسین علیه السلام :
لا افلح قوم آثروا مرضاة انفسم علی مرضاة الخالق
رستگار نمی شوند مردمی که خواست خود را
بر رضایت آفریدگار مقدم می دارند.
حکمت نامه امام حسین علیه السلام ج2 ص 130
۲۱
آبان
سید الشهدا امام حسین علیه السلام :
مَنْ أَحْسَنَ أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْهِ وَ اللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ
هرکه به دیگران نیکی کند خداوند به او نیکی نماید
وخداوند نیکو کاران را دوست دارد.
بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج75 ؛ ص121