عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الْبَاقِرِ (عَلَیْهِ السَّلَامُ)، قَالَ: کَانَ أَبِی عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (عَلَیْهِمَا السَّلَامُ) یَقُولُ:
أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَمَلَ إِیمَانُهُ، وَ مُحِّصَتْ عَنْهُ ذُنُوبُهُ، وَ لَقِیَ رَبَّهُ وَ هُوَ عَنْهُ رَاضٍ: مَنْ وَفَى لِلَّهِ بِمَا جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ لِلنَّاسِ، وَ صَدَقَ لِسَانُهُ مَعَ النَّاسِ، وَ اسْتَحْیَا مِنْ کُلِّ قَبِیحٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ عِنْدَ النَّاسِ، وَ حَسُنَ خُلُقُهُ مَعَ أَهْلِهِ
امام باقر علیه السلام می فرماید پدرم امام علی بن حسین علیهماالسلام همواره می فرمود:
چهار چیز در هرکه باشد ایمانش کامل است و از گناهانش خلاص می شود و در حالی پروردگارش را ملاقات می کند که از او راضی است ؛ هرکه بخاطر خدا به عهد خود با مردم وفا کند، بامردم راستگو باشد و از هرچه در نزد خدا و مردم قبیح است حیا کند و با خانواده اش خوش اخلاق باشد.
- ۹۲/۱۲/۰۳