اندازه هر کار

قَالَ أَبُو مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرِیُّ علیه السلام :

 إِنَّ لِلسَّخَاءِ مِقْدَاراً فَإِنْ زَادَ عَلَیْهِ فَهُوَ سَرَفٌ وَ لِلْحَزْمِ مِقْدَاراً فَإِنْ زَادَ عَلَیْهِ فَهُوَ جُبْنٌ وَ لِلِاقْتِصَادِ مِقْدَاراً فَإِنْ زَادَ عَلَیْهِ فَهُوَ بُخْلٌ وَ لِلشَّجَاعَةِ مِقْدَاراً فَإِنْ زَادَ عَلَیْهِ فَهُوَ تَهَوُّرٌ

همانا سخاوت حدی دارد که اگر از آن حد تجاوز کند، اسراف است و دوراندیشی اندازه ای دارد که اگر از آن اندازه بگذرد، ترس است. اقتصاد و میانه روی حدی دارد که اگر از آن تجاوز کند بخل است و برای شجاعت اندازه ای است که اگر از اندازه بگذرد، تهور است.   

بحار الأنوار (ط - بیروت) ؛ ج‏75 ؛ ص377