أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أُمِّهِ فَاطِمَةَ بِنْتِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍ علیهما السلام، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله:
ثَلَاثُ خِصَالٍ مَنْ کُنَّ فِیهِ اسْتَکْمَلَ خِصَالَ الْإِیمَانِ : إِذَا رَضِیَ لَمْ یُدْخِلْهُ رِضَاهُ فِی بَاطِلٍ وَ إِذَا غَضِبَ لَمْ یُخْرِجْهُ الْغَضَبُ مِنَ الْحَقِّ وَ إِذَا قَدَرَ لَمْ یَتَعَاطَ مَا لَیْسَ لَهُ
فاطمه بنت الحسین علیهماالسلام از رسول خدا صلی الله علیه وآله نقل می کند که فرمود این سه خصلت در هر که باشد صفات ایمان او کامل است :
هرگاه خشنود شد، رضایتش او را در باطل داخل نکند،
اگر خشمگین شد، غضبش او را از حق خارج نکند،
و اگر قدرت یافت به آنچه مال او نیست دست درازی نکند.
الکافی (ط - دارالحدیث) ؛ ج3 ؛ ص605
- ۹۲/۱۰/۰۵